Imagine Cup 2006

Για άλλη μια φορά το blog μου αφέθηκε να αρμενίζει μόνο του, έρμαιο της μοίρας του. Ο λόγος αυτή τη φορά δεν ήταν η βαρεμάρα, αλλά αντίθετα, η εργασιομανία. Λεπτομέρειες στην πορεία.

Από την τελευταία φορά που έγραψα πολλά έχουν συμβεί.
Καταρχάς, πήρα πτυχίο! Ναι, είναι αλήθεια, αλλά επίσης είναι θέμα ενός επόμενου post (Αν το θυμηθώ ποτέ!). Επίσης έπιασα δουλειά! Ναι, είναι αλήθεια, αλλά δεν πρόκειται να γράψω παραπάνω ούτε εδώ ούτε σε άλλο post. Τέλος, πήρα μέρος στο Imagine Cup 2006 με την ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ναι, είναι αλήθεια και ναι, θα γράψω γι'αυτό τώρα.

Το πανεπιστήμιό μας έχει λάβει μέρος ακόμα 2 φορές στο διαγωνισμό, και τις 2 με μεγάλες διακρίσεις. Το 2004 κατακτήσαμε την 3 θέση στον κόσμο με το project Smart Eyes, πέρσυ βγήκαμε 2οι με το Sign2Talk. Εννοείται ότι υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες και από τη φετινή ομάδα. Το φετινό project ονομάζεται AllergyON! και πρόκειται για μια φορητή συσκευή σχεδιασμένη να βοηθάει άτομα με αλλεργίες.

Ξεκινήσαμε στην ομάδα περίπου τον Δεκέμβριο. Υπήρξαν αρκετές αλλαγές, τόσο στη θεματολογία του project όσο και στα άτομα, αφού 2 παιδιά αποφάσισαν να σταματήσουν λόγω υποχρεώσεων. Παραλίγο να μη συνεχίσω κι εγώ, αλλά με έπεισε να μη τα παρατήσω ο μέντοράς της ομάδας, ο επίκουρος καθηγητής Λεόντιος Χατζηλεοντίαδης (Ναι, είναι και συνθέτης!). Τελικά, η ομάδα του Allergy ON! ήταν η Αλεξία, ο Μανώλης, ο Αργύρης κι εγώ.

Το logo του project | Δουλειά στο γραφείο | Με το Pocket PC ανα χείρας

Ο Αργύρης σκεπτικός | Ο Μανώλης και η Αλεξία επί το έργο

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν το πήραμε ζεστά το θέμα. Χρείαστηκε να φτάσουμε στα όρια της προθεσμίας για την παράδοση του θέματός μας για να καταλάβουμε ότι πρέπει να δουλεύουμε πιο σκληρά. Απ'τη στιγμή όμως που το καταλάβαμε, δεν κάναμε τίποτα άλλο από το να δουλεύουμε στο project. Συναντιόμασταν το πρωί κατά τις 10:00 και φεύγαμε το βράδυ, συχνά και μετά τις 24:00. Πολύ δουλειά!

Το αποτέλεσμα όμως άξιζε: καταφέραμε να βγούμε πρώτοι στην Ελλάδα (...βέβαια φέτος είχε πολύ μικρή συμμετοχή ομάδων) και να εκπροσωπίσουμε τη χώρα μας στους τελικούς της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, όπου οι 3 πρώτοι νικητές παίρνουν το εισητήριο για Ινδία και τον παγκόσμιο τελικό. Οι τελικοί λάβαν μέρος στο Maribor της Σλοβενίας από τις 7 ως τις 10 Μαΐου.

Μέχρι την τελευταία στιγμή πριν φύγουμε, δουλεύαμε, ακόμα και όταν φτάσαμε συνεχίσαμε τη δουλειά πάνω στην παρουσίαση. Επειδή ο μέντοράς μας είχε συναυλία στις 8 Μαΐου, ζητήσαμε από την επιτροπή να λάβουμε την τελευταία θέση στις παρουσιάσεις ώστε να προλάβει να έρθει για να μας παρακολουθήσει. Δυστυχώς υπήρξε μια ένσταση από την ομάδα της Πολωνίας και έτσι τραβήξαμε κλήρο όπως όλοι. Τελικά, αντί για τον αριθμό 13 που θέλαμε, βρεθήκαμε με τον αριθμό 1. Ναι, αντί για τελευταίοι, παρουσιάσαμε πρώτοι!

Η παρουσίασή μας πήγε πολύ καλά, με εξαίρεση ένα μικρο κόλλημα στο demo της συσκευής, κάτι αναμενόμενο σε όλες τις ομάδες. Την πρώτη μέρα των παρουσιάσεων κλέψαμε τις εντυπώσεις. Εκ των υστέρων καταλάβαμε ότι το νούμερο 1 ήταν το καλύτερο γιατί ξεμπερδέψαμε με την παρουσίαση και απολαύσαμε την παραμονή μας στο Maribor χωρίς άλλο άγχος.

Την ώρα της παρουσίασης | Η ομάδα μετά την παρουσίαση, παρέα με τον υπεύθυνο της Microsoft Hellas για τα ακαδημαϊκά θέματα, Φώτη Δραγανίδη.

Οι παρουσιάσεις έγιναν στον καινούριο χώρο του πανεπιστημίου, χώρος παράταιρος στο σκηνικό της πόλης λόγω της μοντέρνας αρχιτεκτονικής του. Αν και ήταν πολύ ωραίος, μοναδική παραφωνία ήταν η μπουγάδα που κρεμόταν έξω από το παράθυρο της αίθουσας των παρουσιάσεων! :-) Μετά την παρουσίασή μας, είδαμε τα project των υπόλοιπων ομάδων και την επόμενη μέρα γυρίσαμε λίγο την πόλη.

Φαγητό με τις υπόλοιπες ομάδες | Η αίθουσα των παρουσιάσεων


Το κτίριο του πανεπιστημίου όπου έγιναν οι τελικοί από διάφορες γωνίες
(πατωμα, 1ος όροφος, 3ος όροφος)

Η πόλη δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άσχημη. Αν και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σλοβενίας, είναι μια μικρή πόλη με περίπου 200.000 κατοίκους (όλη η χώρα είναι μόλις 2.000.000), με πράσινο, πλακόστρωτους δρόμους , Πρωσική αρχιτεκτονική και έναν ποταμό να τη διασχίζει. Άνετα βλέπει κανείς όλα τα αξιοθέατα σε λίγες ώρες.

Καφέ στο lobby του ξενοδοχείου με τον Αργύρη και τον Μανώλη

Κάτω από το πανό του Imagine Cup | Ένας από τους χώρους του πανεπιστημίου

Ο καθεδρικός του Αγίου Φραγκίσκου | Η πλατεία Ελευθερίας | Η κεντρική πλατεία με τα stand των σχολείων (δες παρακάτω)

Στην κεντρική πλατεία, κάποια δημοτικά σχολεία είχαν μια εργασία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ομάδες 3-4 παιδιών αναλάμβαναν μια χώρα και έβρισκαν στοιχεία, χάρτες, προϊόντα και εκφράσεις από τη χώρα αυτή. Το αποτέλεσμα της εργασίας τους το βάλανε στα stand της πλατείας για να το δει ο κόσμος. Με τα παιδιά, τον Αργύρη και τον Μανώλη, αποφασίσαμε να δούμε το stand της Ελλάδας.

Την Ελλάδα είχαν αναλάβει ένα αγόρι και 2 κορίτσια και είχαν κάνει αρκετά καλή δουλειά. Πέρα από χάρτες και τουριστικά φυλλάδια, είχαν προϊόντα όπως ούζο, λάδι, ελιές και ξηρούς καρπούς και φωτογραφίες από δραχμές. Δυστυχώς δεν είχαμε μαζί μας κάτι σπουδαίο να τους δώσουμε, τους αφήσαμε μόνο μια κάρτα από ένα μαγαζί.

Τα παιδιά όμως ενθουσιάστηκαν και μόνο με την παρουσία μας, χάρηκαν πάρα πολύ! Μας ζητήσαν και αυτόγραφο!:-) Μιας και είμαστε ψωνάρες, δε τους χαλάσαμε το χατήρι και γράψαμε δυο λόγια μαζί με τις ευχαριστίες μας για την καλή δουλειά που έκαναν. Βγήκαμε και φωτογραφίες για να δείξουν στους δασκάλους τους, τις έστειλα στο mail τους (παιδιά δημοτικού με e-mail!) μαζί με μια παράγραφο για το πόσο σημαντικές είναι τέτοιες εργασίες για τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τα παιδιά στο stand για την Ελλάδα

Μετά το φαγητό, είδαμε τις παρουσιάσεις που είχαν απομείνει και κάναμε μια βόλτα στον ποταμό πριν πάμε στην πλατεία Ελευθερίας για τη βραδινή συναυλία και την ανακοίνωση των νικητών.

Με το Μανώλη και την υπόλοιπη ομάδα σε μια γέφυρα του ποταμού Drava


Απόψεις του ποταμού...


... και της πόλης


Με τη Βίκυ και την Αλεξία μπροστά σε ένα συντριβάνι | Με όλη την ομάδα μπροστά στην αφίσα του Imagine Cup

Στη συναυλία έπαιξαν ωραία συγκροτήματα με ροκ μουσική. Ιδιαίτερα ξεχώρισαν οι Zablujena generacija (Κατεστραμένη Γενιά). Περίπου στις 21:00 μας ανέβασαν όλους πάνω στη σκηνή, έφτασε η ώρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων....

3η....η Πολωνία, με θέμα για την παρακολούθηση της καρδιάς

2η...η Κροατία, με θέμα για την παρακολούθηση της καρδιάς (όχι, δεν έκανα copy-paste)

και

1η......η Σλοβενία, με θέμα για γυμναστική και φυσιοθεραπεία μέσω webcam.

...δυστυχώς δεν περάσαμε στους τελικούς της Ινδίας.

Η συναυλία των Zablujena generacija

Αν και είχαμε δουλέψει πολύ, αν και είχαμε κάνει καλή εντύπωση με την παρουσίασή μας, αν και είχαμε πολύ καλές πιθανότητες, δυστυχώς δεν περάσαμε στην επόμενη φάση.

Μετά την πρώτη πικρία όμως δεν αισθανόμασταν άσχημα. Κάναμε ό,τι καλύτερο μπορέσαμε και είμαστε ικανοποιημένοι. Βέβαια, εννοείται ότι σαν κλασικοί Έλληνες, κατηγορούμε τη διαιτησία! Το γεγονός ότι πέρασαν 2 ομάδες με ίδιο θέμα δείχνει το λάθος στην απόφαση των κριτών.

Σε μια σωστή κριτική θα έπρεπε να γίνει σύγκριση των δυο project και να περάσει το καλύτερο από τα δυο και μετά η επόμενη (4η) ομάδα. Με διαφορετικά θέματα έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να κατακτήσεις υψηλές θέσεις στον τελικό, ενώ αντίθετα, με το ίδιο θέμα πρέπει να συναγωνιστούν πρώτα ο ένας τον άλλο και μετά τους υπόλοιπους!

Για να αποδείξω περαιτέρω την αλήθεια του παραπάνω συλλογισμού, να αναφέρω ότι πήραμε την 4η θέση, με μικρή διαφορά από τους 3ους. :-)
Αλλά ακόμα κι αν ήταν μια άλλη ομάδα 4η, πιστεύουμε ότι έτσι έπρεπε να γίνει για να υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία ιδεών.

Ικανοποιημένοι με την απόδοσή μας, βγήκαμε έξω να το γιορτάσουμε. Ξεκινήσαμε από ένα Irish Pub, με μπύρες και λουκάνικα, με τη συνοδεία 2 δημοσιογράφων που ακολουθούσαν την αποστολή μας. Το Pub έκλεινε στις 24:00 (Αν είναι δυνατόν!!!!) και συνεχίσαμε την έξοδό μας σε τρία μέρη : ένα φοιτητικό club, ένα στενάχωρο υπόγειο club και ένα μαγαζί με μπιλιάρδα.

Είδαμε ένα περίεργο συγκρότημα με μακρυά μουστάκια και φωσφοριζέ ολόσωμες στολές (είμαι σίγουρος ότι ονομάζονται "Freddie Mercury and the Illuminescent Condoms"), ήπιαμε μπόλικα ποτά (πολύ τζούφια, ίσα-ίσα κάναμε κεφάλι μετά από 5-6 μπουκάλια), γνωριστήκαμε με τους νικητές (που η Αλεξία καταγοήτευσε, με αποτέλεσμα να μπορεί ακόμα να πάει στην Ινδία!), παίξαμε μπιλιάρδο (ό,τι νά'ναι γιατί πολλοί δεν είχαν ξαναπαίξει), τα παιδιά έκαναν καμάκι με κερασμένα ποτά (πήγαν να τα αγοράσουν για τις κοπέλες και τελικά τα πλήρωσαν οι Σλοβένοι!) και χορέψαμε μέχρι τις 04:30. Δηλαδή περάσαμε τέλεια!

Irish Pub που κλείνει στις 24:00, πραγματικό αξιοθέατο! | Freddie Mercury and the Illuminescent Condoms!


Μπιλιάρδο...ή τουλάχιστον κάτι που έμοιαζε με αυτό (Στα πορτοκαλί οι νικητές Σλοβένοι)

Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής, αρχικά οδικώς μέχρι το Graz (Αυστρία, 50 χιλιόμετρα από το Maribor) και μετά με αεροπλάνο Φρανκφούρτη και τελικά Ελλάδα.

Πάνω από το Graz και τη Φρανκφούρτη


Οι Άλπεις κι ο ουρανός

Μπορεί να μην κερδίσαμε, αλλά όλη η εμπειρία ήταν πολύτιμη και ευχάριστη, ακόμα και αν είχε άπειρες ώρες δουλειάς και άγχους.

Το slogan του διαγωνισμού φέτος είναι "You win, we all win!". Το πιστεύω ότι όλοι κερδίσαμε, ακόμα και μόνο με τη συμμετοχή μας. Μετράει που προσπαθήσαμε, που δουλέψαμε, που αγχωθήκαμε, που οραματιστήκαμε, που ξενυχτήσαμε, που σκεφτήκαμε, που συνεργαστήκαμε σαν ομάδα. Στην τελική, ισχύει αυτό που είπε ο πατέρας μου :

"Νικητής είναι αυτός που μάχεται, όχι αυτός που κάθεται."

Ελπίζω του χρόνου να υπάρξει μεγαλύτερη συμμετοχή, μεγαλύτερος συναγωνισμός, μεγαλύτερο πάθος από όλους. Κι αν κάποιος ενδιαφερθεί για το Imagine Cup και νομίζει ότι δεν είναι αρκετά καλός, καλύτερα να το μάθει στη μάχη παρά να μείνει έξω απ'αυτή!