Tin-Mar: Ιανουαρίου 2006

Φαντάζομαι ότι πολλοί θα απορείτε με τον αντιφατικό τίτλο αυτού του post : Ισπανία? Ρώμη? Επεισόδια? Φώσκολος? Μήπως τελικά τα έχασα ολοσχερώς? Τουναντίον, αγαπητοί φίλοι και συγγενείς! Απλά αποφάσισα να γράψω για το ταξίδι στη Βαρκελώνη, αλλά σε δόσεις, ένα κομμάτι τη φορά, ένα επεισόδιο. Έτσι το πρώτο επεισόδιο του ταξιδιού μου στην Ισπανία ξεκινά...στη Ρώμη!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Ιούνιο του 2005 η Ευσταθία, η κοπέλα μου, ήταν με Erasmus στη Βαρκελώνη. Στις 14 Απριλίου πήγα να την επισκεφτώ και έμεινα μέχρι τις 9 Μαΐου. Πηγαίνοντας για Βαρκελώνη είχα μια μετεπιβίβαση στη Ρώμη, αλλά θα έπρεπε να περιμένω εκεί...6 ώρες! Όχι, το post δε θα περιγράφει 6 ώρες γεμάτες με άβολο ύπνο σε θέσεις αναμονής, αποτυχημένες προσπάθειες επικοινωνίας στα Ιταλικά και έναν τύπο που μύριζε και είχε την κακή εμμονή να πέφτει στον ώμο μου! Το αντίθετο μάλιστα! Γιατί κατά το γνωστό ποίημα :

Σα βγεις στον πηγαιμό για Βαρκελώνη,
να εύχεσαι νά 'ναι μακρύ το transit,
γεμάτο περιπέτειες,
γεμάτο γνωστούς.

Τις Βαλίτσες και τα σακ-βουαγιάζ,
τον φουσκωμένο σάκο μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν' η σκέψης σου υψηλή,
αν εκλεκτή συγκίνησης το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τις Βαλίτσες και τα σακ-βουαγιάζ,
τον φουσκωμένο σάκο δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς πάνω στην πλάτη σου,
αν check-in τα έχεις κάνει στον γκισέ.

Σοφά τα λόγια του ποιητή!

Πριν ξεκινήσω, ανέβηκε ο πατέρας μου για να με δει και όσο ήταν επάνω επισκέφτηκε τον Νονό μου. Συμπτωματικά, η κόρη του νονού μου, η Μαρία, είχε πάει Erasmus το προηγούμενο εξάμηνο στη Μαδρίτη και είχε περάσει φανταστικά, είχε κάνει πολλούς φίλους που ανυπομονούσε να ξαναδεί! Φεύγοντας από τον Νονό μου, συναντήθηκα με τον πατέρα μου και με ρώτησε πότε και με ποιά πτήση έφευγα.

Ω, ναι : Η Μαρία και μια φίλη της, η Εύη, θα ταξίδευαν στην ίδια πτήση με μένα, με την ίδια 6ωρη στάση στη Ρώμη, αλλά με τελικό προορισμό τη Μαδρίτη αντί για Βαρκελώνη. Και το καλύτερο : Η Εύη είχε έναν φίλο που σπούδαζε Ρώμη και θα ερχόταν να μας πάρει με το αυτοκίνητο για να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη αυτές τις 6 ώρες! Μήπως τελικά ο Koehlio είχε δίκιο στον "Αλχημιστή"?

Με την Εύη και τη Μαρία στο αεροπλάνο | Άποψη από τα περίχωρα της Ρώμης από ψηλά

Στο αεροδρόμιο όταν φτάσαμε αρχικά δεν βρίσκαμε τον Κώστα, το φίλο της Εύης, κα επειδή η Ρώμη έχει 2 αεροδρόμια, φοβηθήκαμε μήπως του είχαμε πει λάθος. Μετά όμως μάθαμε ότι το Fiumicimo και το Leonardo Da Vinci...είναι το ίδιο αεροδρόμιο, Fiumicimo είναι απλά η περιοχή, σα να λέμε Σπάτα και Ελευθέριος Βενιζέλος. Αφού τον βρήκαμε, ξεκινήσαμε με το αμάξι για κέντρο, φτάσαμε σε 20 λεπτά και παρκάραμε μπροστά από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Από εκεί ξεκινήσαμε για τον πένθυμο Άγιο Πέτρο και το Βατικανό.

Με τα κορίτσια (<-Εύη και Μαρία ->) μπροστά από το Υπουργείο Δικαιοσύνης

Στη διαδρομή περάσαμε πρώτα από το Castel San Angelo, παλιά παππική κατοικία και φυλακή καθώς και καθοριστικό κτίριο στο μυθιστόρημα Angels and Demons (ελληνιστί Illuminati) και τη γέφυρα που δεσπόζει γεμάτη αγάλματα μπροστά του, τη Γέφυρα των Αγγέλων. Τα γλυπτά που κοσμούν τη γέφυρα είναι τα πιο ωραία που έχω δει σε όλο τον κόσμο και είναι έργα του ζωγράφου, γλύπτη και αρχιτέκτονα Bernini (βιογραφία, έργα, πίνακες και γλυπτά χρονολογικά), ο αγαπημένος μου γλύπτης. Κανένας δεν έχει ζωντανέψει το μάρμαρο όπως αυτός, απόδειξη αυτή η λεπτομέρεια από την "Αρπαγή της Περσεφόνης". Εκτός απο τη γέφυρα, έχει σχεδιάσει την πλατεία του Άγιου Πέτρου και έργα του υπάρχουν μέσα στο ναό, στη Galleria Borghese και σε άλλα μέρη στη Ρώμη.

Με τη Μαρία και των Κώστα μπροστά από το Castel San Angelo | Μπροστά από τη Γέφυρα των Αγγέλων | Γλυπτό αγγέλου από τη γέφυρα, του Bernini

Την εποχή εκείνη, είχε πεθάνει ο Πάππας και είχαμε φτάσει μόλις μια ή δυο μέρες μετά την κηδεία του. Ως αποτέλεσμα, ο Άγιος Πέτρος ήταν ακόμα πλημμυρισμένος με πιστούς και κληρικούς από όλα τα δόγματα και ακόμα δεν είχαν μαζέψει τα καθίσματα της κηδείας. Το μυθιστόρημα Angels and Demons διαδραματίζεται ακριβώς σε μια τέτοια εποχή, αμέσως μετά το θάνατο του Πάππα! Εκείνο τον καιρό το διάβαζε η Μαρία και ήταν σα να ζωντανεύουν τα λόγια και η δράση του βιβλίου. Εγώ το είχα ήδη διαβάσει, αλλά επίσης είχα ήδη έρθει και στη Ρώμη το 2001, αλλά και πάλι θυμόμουν σκηνές από το βιβλίο σε διάφορες τοποθεσίες που επισκεφτήκαμε.
Σε όλες τις εισόδους υπήρχαν φρουροί του Βατικανού ντυμένοι με τις παραδοσιακές - αλλά ομολογουμένως γελοίες- στολές της Ελβετικής Φρουράς. Έτσι εξηγείται γιατί η Ελβετία είναι παντα ουδέτερη στους πολέμους, ποιος θα βγει να πολεμήσει ντυμένος έτσι? Έβγαλα φωτογραφίες δίπλα τους και δεν φαινόντουσαν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι. Αργότερα ένας Ιταλός στη Βαρκελώνη με πληροφόρησε ότι επειδή το Βατικανό είναι αυτόνομο κρατίδιο, η Ελβετική Φρουρά είναι σα στρατός και έχουν άδεια να σκοτώσουν αν χρειαστεί. Καλά που δεν έκανα κάποιο γελοίο αστείο μπροστά τους!

Η πλατεία του Αγίου Πέτρου

Η είσοδος στο ναό(δώστε προσοχή στο μέγεθος των ανθρώπων στην πόρτα) | Άποψη της πλατείας από την είσοδο του ναού. Φαίνονται καθαρά οι θέσεις για την κηδεία του Πάππα.

Η Ελβετική Φρουρά

Αν και, όπως ανέφερα, έχω ξανα-επισκεφθεί τη Ρώμη και το ναό του Άγιου Πέτρου, δε μπορείς παρά να νιώσεις δέος κατά την είσοδό σου. Είναι απίστευτα μεγάλος, φωτεινός και πανέμορφα διακοσμημένος! Σε κάνει να νιώθεις μικρός και ταπεινός, όποιος και να είσαι! Παντού μάρμαρο, σε διάφορα χρώματα, κομμένο για να ταιριάζει σε φανταχτερά μοτίβα, έργα τέχνης, απλά απίστευτα όλα! Αφήνω τις παρακάτω εικόνες να σας πουν μερικές χιλιάδες λέξεις ακόμα!

Είσοδος στο ναό | Η Pieta του Μιχαήλ Άγγελου | Βωμός στο κέντρο του ναού, έργο του Bernini | Το ιερό του ναού, έργο του Bernini

Ελληνική επιγραφή από τη Βίβλο στο γείσο του ναού ΣΥ ΒΟΣΚΕΙΣ ΤΑ ΑΡΝΙΑ, ΣΥ ΠΟΙΜΑΙΝΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ | Γλυπτό του Bernini, φτερωτός θάνατος με χρυσή κλεψύδρα σκεπασμένος από μαρμάρινο ύφασμα | Ιερείς από διάφορα δόγματα προσεύχονται στη μνήμη του Πάππα

Όλοι μαζί στην έξοδο | Τα κλειστά παράθυρα στα αριστερά είναι το γραφείο του Πάππα

Από το καλοκαίρι είμαι μέλος σε ακόμα ένα site -μάλλον κάτι παραπάνω από αυτό- στο BookCrossing, μια ιστοσελίδα για όσους αγαπάνε τα βιβλία και τους αρέσει να τα μοιράζονται με άλλους. Η ιδέα είναι απλή : Διαβάζεις ένα βιβλίο που σου αρέσει, το Κατοχυρώνεις στο site που σου δίνει ένα μοναδικό BCID νούμερο, το γράφεις στο εσώφυλλο του βιβλίου μαζί με κάποια σχόλια σχετικά με τη ιδέα και τέλος το Ελευθερώνεις, δηλαδή απλά το δανείζεις σε κάποιον, το "ξεχνάς" σε ένα λεωφορείο, σε ένα παγκάκι ή μια καφετέρια και περιμένεις να το βρεί κάποιος άλλος! Έτσι δημιουργείται μια αλυσίδα από ανθρώπους που έχουν διαβάσει το ίδιο βιβλίο και μοιράζονται τα συναισθήματα που τους προκάλεσε.

Στο site υπάρχει και μία πολύ ενεργή Ελληνική κοινότητα Βιβλιοαπελευθερωτών καθώς και ένα Ελληνικό forum, όπου συζητάμε για διάφορα θέματα, λογοτεχνικά και μη. Γύρω στα μέσα Δεκεμβρίου συζητούσαν τα παιδία από την Αθήνα να κάνουν κάποια συνάντηση και είχα τότε μια ιδέα, κάπως ρομαντική-παιδική-αθώα αλλά ενδιαφέρουσα : Να πούμε τα κάλαντα στο κέντρο της Αθήνας και να μοιράζουμε βιβλία που θα έχουμε ήδη κατοχυρώσει!

Η ιδέα άρεσε στον κόσμο και μαζευτήκαμε αρχικά 7-8 άτομα πρόθυμα να τραγουδήσουμε τα κάλαντα στο κέντρο της γιορτινής Αθήνας. Αρχικά συζητούσαμε για το Σύνταγμα, τελικά όμως αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερα στην Καπνικαρέα, μια βυζαντινή εκκλησία που βρίσκεται επί της Ερμού, ίσως ο πιο δημοφιλής δρόμος για αγορές στην Αθήνα. Η εκκλησία έχει μπροστά ένα μικρό πέτρινο τειχάκι που θα μας βόλευε για να απλώσουμε τα βιβλία μας.

Έτσι στις 24 Δεκεμβρίου μαζευτήκαμε αρχικά στην Εθνική Τράπεζα μαζί με τα βιβλία μας και κατηφορήσαμε για την "σκηνή" μας. Απλώσαμε τα βιβλία και τα χαρτόνια που είχαμε φτιάξει και αρχίσαμε να τραγουδάμε τα κάλαντα. Σε όσους μας πλησίαζαν τους μοιράζαμε διαφημιστικά φυλλάδια και τους αφήναμε να διαλέξουν όποιο βιβλίο ήθελαν. Όσο είμασταν εκεί άρχισαν να έρχονται και άλλα άτομα από το BookCrossing και να φέρνουν και άλλα βιβλία, στο τέλος μαζευτήκαμε 12 άτομα!

Μας πήρε 2,5 ώρες για να μοιράσουμε τα περίπου 100 βιβλία που είχαμε συγκεντρώσει, μοιράζοντας παράλληλα και χαρά για ένα αναπάντεχο δώρο και, ελπίζουμε, την όλη νοοτροπία και ιδέα της Βιβλιοαπελευθέρωσης!

Μετά πήγαμε όλοι μαζί στην Πλάκα και φάγαμε σε μια πολύ ωραίο παραδοσιακό "καφενείο" στην Πλάκα, το Καφενείο. Μεζεδάκια πολύ νόστιμα, αλλά οι τιμές λίγο τσουχτερές, τουλάχιστον για μένα που είμαι από την "επαρχία"! Βέβαια, στην Πλάκα όλα έτσι είναι!

Η όλη εμπειρία ήταν πολύ ωραία, άτομα που είχαν πολλά χρόνια να τραγουδήσουν τα κάλαντα ένιωσαν ξανά τα συναισθήματα χαράς που φέρνουν τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, θυμηθήκαμε τα παιδικά μας χρόνια και προωθήσαμε κάτι που μας αρέσει.

Κατόπιν έγραψα ένα άρθρο για αυτό που κάναμε και το έστειλα στο site για να το συμπεριλάβουν στο newsletter που στέλνουν σε όλα τα μέλη του site. Η ιδέα και το άρθρο τους άρεσε πολύ και έτσι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το άρθρο μου! Κάθε μέρα γίνομαι όλο και πιο διάσημος(ψωνάρα!)!

Σε μια κοινωνία που όλα έχουν μια τιμή πώλησης, το να μοιράζεις κάτι τόσο απλά όσο ένα βιβλίο δωρεάν και να μοιράζεσαι συναισθήματα και εμπειρίες, είναι κάτι μοναδικό. Αλλά ο κόσμος έχει γίνει δυστυχώς πολύ καχύποπτος. Πολλοί ήταν αυτοί που μας ρώτησαν αν πρέπει να πληρώσουν για τα βιβλία, κάποιοι μάλιστα ήταν καχύποπτοι και για τα κίνητρα μας, λίγοι ήταν αυτοί που έριχναν μια ματιά στα φυλλάδια για να καταλάβουν τι γινόταν-βαριόντουσαν μέχρι και αυτό να κάνουν! Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το μειωμένο αριθμό παιδιών που έλεγαν τα κάλαντα με απογοήτευσαν πολύ φέτος τα Χριστούγεννα και αποδείξανε για άλλη μια φορά ότι η γιορτή μεταλλάσσεται κάθε χρόνο και περισσότερο σε ένα απλό καταναλωτικό όργιο.

Για την ακρίβεια, ούτε ένα παιδί δεν είχε έρθει σπίτι μου για να μας πεί τα κάλαντα μέχρι τις 11:00 το πρωι των παραμονών, τα κάλαντα τα άκουσα μόνο στο μετρό από Αλβανάκια και Τσιγγάνακια, ενώ δίπλα τους καθόντουσαν συνομίλικα παιδάκια που πηγαίναν ια ψώνια με τους γονείς τους! Κρίμα, το πνεύμα των Χριστουγέννων χάνεται κάθε χρόνο και περισσότερο!