Φώτο από το Gran Prix στην Κωνσταντινούπολη

Για άλλη μια φορά καθυστέρησα να γράψω για ένα ταξίδι και να βάλω φωτογραφίες, αλλά μέχρι τώρα ήταν πολύ επίπονο να ανεβάζω φώτο στο blog γιατί έπρεπε να τις βάζω μία-μία και μετά να τις μαζεύω από όλα τα posts σε ένα και όλη η διαδικάσια απαιτούσε πολύ χρόνο.
Τη λύση σε αυτό τη βρήκα εδώ.

Το ταξίδι για την Κωνσταντινούπολη ξεκίνησε Πέμπτη 19 Αυγούστου. Έπρεπε να ξεκινήσουμε 20:00 αλλά καταλήξαμε να φύγουμε στις 21:30. Στο δρόμο έπρεπε να σταματήσουμε σε 4-5 πόλεις για να ανέβει και άλλος κόσμος, τελικά βρέθηκα να κάθομαι δίπλα σε έναν χοντρό από την Κομοτηνή. Η διαδρομή κράτησε 12 ώρες γεγονός που αποδείχτηκε καταστροφικό για τα γόνατά μου που την επόμενη μέρα είχαν ξαφνικά κύματα πόνου στα νεύρα. Ευτυχώς προνόησα και είχα μαζί μου ένα μικρό ταξιδιωτικό μαξιλαράκι που αποδείχτηκε το πιο χρήσιμο εφόδιο.

Με το που φτάσαμε (09:30) ξεκινήσαμε την περιήγηση στην Πόλη. Μιας και η εκδρομή ήταν για τη φόρμουλα, είδαμε μόνο πολύ βασικά αξιοθέατα: τον ιππόδρομο, το Μπλέ Τζαμί και την Αγία Σοφία.

Ο ιππόδρομος, κάποτε σημαντικό κέντρο αποφάσεων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο από μια πλατεία μπροστά από τους δυο ναούς. Εκεί μπορείτε να δείτε δυο Οβελίσκους (ο ένας από την Αίγυπτο), δυό στήλες που κατέληγαν παλιά σε κεφαλές φιδιών και ένα άτριο, δώρο του Κάιζερ της Γερμανίας προς τον Σουλτάνο.

Οβελίσκος από μονολιθικό γρανίτη που φέρανε οι Βυζαντινοί από την Αίγυπτο

Το Μπλέ Τζαμί είναι ένας από τους πολλούς ναούς που συνεισφέρουν στην πανέμορφη κορυφογραμμή της Πόλης και ένα από τα συμαντικότερα τζαμιά-απομιμήσεις στην προσπάθεια των Τούρκων να ξεπεράσουν σε μέγεθος την Αγία Σοφία. Αρχιτεκτονικά μέσα έχουν μεγάλες διαφορές, η κυριότερη είναι οι τέσσερις κολώνες που στηρίζουν τον τρούλο. Ονομάστηκε έτσι επειδή είναι διακοσμημένο με πλακάκια και το επικρατέστερο χρώμα είναι το μπλέ. Η μπόχα που επικρατούσε είναι επειδή οι επισκέπτες είναι υποχρεωμένοι να βγάζουν τα παπούτσια τους πριν μπούν στο ναό. Λένε ότι οι Τούρκοι πλένουν τα πόδια τους πριν μπούν, οπότε η άσχημη μυρωδιά ήταν από εμάς....Υπήρχαν πάντως άνθρωποι του ναού που ψεκάζανε με αποσμητικό...

Το Μπλε Τζαμί

Η Αγία Σοφία είναι όντως πολύ επιβλητική, αν και κατά πολύ κακοδιατηρημένη. Τα χρώματα έχουν ξεβάψει και η υγρασία έχει καταστρέψει πολλά από τα έργα τέχνης που υπάρχουν μέσα. Πάντως ακόμα νιώθεις δέος στη θέα του ναού. Μέσα είδαμε την πόρτα πίσω από την οποία βρίσκεται ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, που ακούμπησε το άλογο και το χέρι του Σουλτάνου όταν μπήκε μέσα στο ναό, και μια σχισμή στον τοίχο που κύλησαν τα δάκρυα της Παναγιάς και αν βάλεις τον αντίχειρά σου και τον περιστρέψεις 360 μοίρες, πραγματοποιείται η ευχή σου. Ενώ οι περισσότεροι δεν τα κατάφερναν, εγώ (τσσσσ!!!) μπόρεσα να το κάνω περνώντας όλο το σώμα κάτω από το χέρι μου όταν δεν μπορούσα να το γυρίσω άλλο....βέβαια τελικά έκανα γύρω στις 400 μοιρές, αλλά δεν πειράζει, κράτα τα ρέστα!

Η Αγία Σοφία


Το Μπλέ Τζαμί | Διαφημιστικό για τη Φόρμουλα


Αν κάνεις μία ευχή και γυρίσεις τον αντίχειρά σου 360 μοίρες, θα πραγματοποιηθεί | Σαλέπι ζεστό έχω!!!

Το απόγευμα της Παρασκευής πήγαμε βόλτα με την Τάνια και τον Γιάννη στην πλατεία Ταξίμ, το πιο κεντρικό σημείο της Πόλης. Εκεί περπατήσαμε στον πεζόδρομο, είδαμε το προξενείο της Ελλάδας, φάγαμε σε ένα μεζεδοπωλείο και πεθάναμε με το θεϊκό γλυκό που φάγαμε μετά. Σε πολλά μαγαζιά οι ταμπέλες είναι στα Ελληνικά και οι υπάλληλοι ξέρουν αρκετά για να σε εξυπηρετήσουν, πολλές φορές καλύτερα από τα Αγγλικά.

Το προξενείο μας στην Κωνσταντινούπολη | Παραδοσιακό παγωτό

Σάββατο πρωί ξεκινήσαμε από τις 07:00 για να πάμε στην πίστα, 1,5 ώρα μακρυά από το κέντρο, για να δούμε τα δοκιμαστικά και την κατάταξη. Η πίστα ήταν σε άθλια κατάσταση, ίσα-ίσα έτοιμη για τον αγώνα. Τα εισητήρια ελευθέρας εισόδου ήταν πάνω σε κοκκινόχωμα (όταν έκανε μπάνιο μετά στο ξενοδοχείο, νόμιζα ότι ήμουν σε κακάο) και τα ακριβότερα δεν ήταν καλύτερα, πάνω σε σκαλωσιές με κίνδυνο να σου πέσουν όλα τα πράγματα από κάτω και να τραυματίσεις και κάποιον, αφού από κάτω περνούσε διάδρομος!!! Η ασφάλεια ήταν άθλια, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ότι και τις δύο μέρες μπήκα τζάμπα στα εισητήρια Silver που ήταν η αδερφή μου και ο Γιάννης. Για να μπεις έδειχνες το εισητήριό σου και σου περνούσαν ένα πλαστικό βραχιόλι με το νούμερο της εξέδρας...όμως αυτά τους πέφταν από το χέρι και δεν τα μαζεύαν από κάτω...ούτε εμπόδισαν την αδερφή μου να τα πάρει...μετά βρισκόμασταν έξω, φορούσα το βραχιόλι και τσούπ!-αναβάθμιση του εισητηριού μου! Γενικά άν ήθελαν να το κάνουν οδοντογλυφίδες το μέρος, εύκολα θα το είχαν κάνει.

Στα Paddocks είχε πολύ ενδιαφέρον περίπτερα από πολλές ομάδες και χορηγούς, αλλά πανάκριβα. Καπέλο με 30 Ευρώ! Μπλουζάκι με 50! Το μόνο που πήραμε ήταν μπλουζάκι της πίστας και μια αερογραφία φόρμουλας πάνω στο κινητό. Πάντως είχε ωραίες γλάστρες!

Στα Paddocks | Τρελλαμένοι Φιλανδοί για τον Kimmi


Στο περίπτερο της Mercedes | Στο περίπτερο της Ferrari


Ώρα για ανεφοδιασμό | Στο περίπτερο της Coca Cola


Τρελλαμένος με τη Ferrari | Άποψη της πίστας από τα εισητήρια Silver

Η φόρμουλα με ενθουσίασε! Αν και δεν ήμουν φαν του σπορ όταν το έβλεπα στην τηλεόραση, ζωντανά είναι πολύ διαφορετικά και απίστευτα ενδιαφέρον και δυναμικό! Ο ήχος έιναι το κυριότερο και δεν περιγράφεται με τίποτα! Αυτό που βλέπουμε στην τηλεόραση που θυμίζει κουνούπι στο αυτί συο όταν προσπαθείς να κοιμηθείς, είναι ένα ψίγμα μπροστά στον πραγματικό ήχο, μια φτηνή απομίμηση! Δε θα το ξεχάσω ποτέ, κυρίως γιατί το έγραψα σε βίντεο και στο κινητό! Εκτός από την φόρμουλα 1, είδαμε αγώνα Seat, Polo γυναικών και πρωτάθλημα F3 Τουρκίας. Οι αγώνες ξεκινούσαν από τις 9 το πρωί και τελείωναν μεσημέρι. Την Κυριακή πάλι πηγαμε από νωρίς στην πίστα για τον αγώνα που ήταν το αποκορύφωμα!

Την ημέρα του αγώνα στα General Admissinons(a.k.a. Αλάνα) | Η θέα στην πίστα από τη θέση μου


Από τα δοκιμαστικά του Σαββάτου


Ο Schummi στα χωράφια

Το Σάββατο το βράδυ πήγαμε στην προαιρετική έξοδο που κανόνισε το πρακτορίο, τα "χανουμάκια". Ουσιαστικά πρόκειται για μπουζούκια που δουλεύουν με γκρουπ και παρουσιάζουν ένα παραδοσιακό πρόγραμμα με χανούμισες χορεύτριες και τραγουδιστές, χορευτές με μαχαίρια. Μου θύμισε τις ταβέρνες με τις Ελληνικές βραδιές που υπάρχουν στα νησιά.

Χανούμισσα στη βραδινή μας έξοδο

Την Κυριακή το βράδυ πήγαμε στο άλλο προαιρετικό της εκδρομής, μια κρουαζιέρα στο Βόσπορο. Η θέα ήταν πολύ ωραία και η διάρκειας 3 ωρών βόλτα μας συνοδευόταν από ποτό και φαγητό, μουσική και χορό. Αν δεν είμασταν πτώματα από το βαρύ πρόγραμμα, θα το απολαμβάναμε πολύ περισσότερο, αλλά ζήτημα αν είχαμε 1 ώρα για να κάνουμε μπάνιο και να ξεκουραστούμε κάθε μέρα. Άξιζε τον κόπο όμως.

Κρουαζιέρα στο Βόσπορο | Με την Κατερίνα στην κρουαζιέρα


Γέφυρα στο Βόσπορο

Δευτέρα φύγαμε κατά τις 11 και περάσαμε άλλες 12 ώρες στο δρόμο, αλλά αυτή τη φορά ήταν πιο άνετα γιατί καθόμουν μόνος.

Σε γενικές γραμμές, η Κωνσταντινούπολη έχει πολλά να προσφέρει στον επισκέπτη, πολλά μνημεία και ένα διαφορετικό αέρα από την Ευρώπη. Κακά τα ψέματα, αν και δεν έχω κάποιο πρόβλημα με το λαό, δεν ανήκουν στην Ευρώπη. Αν η Πόλη είναι ό,τι πιο εξελιγμένο έχουν... είναι χειρότερα και από χώρα του ανατολικού μπλοκ! Δεν μπορώ καν να φανταστώ πως θα είναι η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, στην Ανατολία. Οι οδηγοί δεν περιγράφονται, 3 φορές παραλίγο να τρακάρουμε, τις 2 μέσα σε ταξί και μία μέσα στο πούλμαν! Αγγλικά για τ'ανάθεμα, μαφία (δύο από το γκρούπ της Τάνιας αποφάσισαν να πάνε σε στριπτιτζάδικο, οι κοπέλες έβγαλαν μόνο το πάνω, καθήσαν δίπλα τους και τους ξεκαθάρισαν από την αρχή ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα παραπάνω και στο τέλος πλήρωσαν για 5-6 ποτά... 150 Ευρώ!!! Αν δεν πλήρωναν....) και πολύ βρωμιά! Αλλά η τοποθεσία της Πόλης είναι μοναδική, στα στενά του Βοσπόρου, πάνω σε 7 λόφους, υπέροχη. Αν ήταν ακόμα Ελληνική, θα ήταν σίγουρα πρωτεύουσά μας...

Αν και λυπάμαι να δίνουμε τα λεφτά μας σε μια χώρα "αντίπαλο", πιστέυω ότι όλοι πρέπει να πάμε κάποια στιγμή στην Κωνσταντινούπολη, τουλάχιστον για να δούμε από κοντά ένα κομμάτι από την ιστορία μας. Θέλω να ξαναπάω, κυρίως για να δώ όσα δεν πρόλαβα στην επίσκεψη express.