Tin-Mar

Οι Περιπέτειες του Tενεκεδένιου Μάριου στη χώρα του Πότε-Πότε!


Click-and-Drag to navigate around the world. Use the +/- signs to zoom in/out
There are more photos in each location, zoom in to see them all.
Powered by Panoramio

Κυριακή, Φεβρουαρίου 27, 2005

Η Κόρη!

Χτες το βράδυ ήρθε από δω ένας φίλος μου και είδαμε το Collateral σε DVD. Όπως είναι φυσικό σε βραδιές ταινίας, παραγγείλαμε πίτσες να φάμε.
Σα βόδι που είμαι έφαγα 10 κομμάτια. Καλή η ταινία, λίγο με χάλασε το τέλος.

Όταν έχω φάει πολύ πίτσα, το βράδυ 4 πράγματα συμβαίνουν
  1. Ξυπνάω και διψάω!
  2. Ξυπνάω και θέλω να πάω τουαλέτα!
  3. Ξυπνάω από εφιάλτη!
  4. Ξυπνάω και ένα alien πετάγετε από το στομάχι μου!
Πολλές φορές συμβαίνουν περισσότερα από ένα ταυτόχρονα, εκτός από το τέταρτο που συμβαίνει πάντα μόνο του!

Χτες είχα έναν εφιάλτη.
Είδα πως ήμουν σε μια βικτωριανή έπαυλη, σκοτεινή και μουχλιασμένη. Βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο με μεγάλη Plasma οθόνη και Dolby Surround!(Ξέρω, δε μοιάζει και πολύ με εφιάλτη...ακόμα!).

Κάποια στιγμή την προηγούμενη βδομάδα είδα το site της ταινίας Constantine,της νέας ταινίας του Keannu, βασισμένη στο κόμικ Hellblazer. Ο εφιάλτης ήταν βασισμένος σε αυτό(το site που βασίζεται στην ταινία που βασίζεται στο κόμικ).

Στο δωμάτιο της έπαυλης έβλεπα το DVD της ταινίας και συγκεκριμένα το δεύτερο,αυτό με τα extras. Από την ταινία δεν θυμάμαι τίποτα, θα πρέπει δυστυχώς να πάω στον κινηματογράφο και να τη δω ξανά!
Σε ένα από τα extras έδειχνε πως φτιάχτηκε ο αρχιδαίμονας της ταινίας, ένας δαίμονας που κόπηκε από την ταινία επειδή ήταν πολύ ακραίος! Το όνομα του δαίμονα ήταν "Η Κόρη" .

Ο δαίμονας συγκρούστηκε με ένα σκάφος στην αυλή ενός σπιτιού στα περίχωρα του Λος Άντζελες. Το σκάφος ήταν στρογγυλό και είχε δόντια στην περιφέρειά του, κανονικά δόντια, όχι από μέταλο. Καρφώθηκε στη γή σχεδόν κάθετα(καλά,με γωνία 115 μοιρών). Ήταν κοντά στη δύση του ηλίου, καλοκαίρι, και ο ουρανός βαμμένος πορτοκαλί! Μια έφηβη κοπέλα βγήκε από το σπίτι να δει τι συνέβει.

Τότε ο δαίμονας έβγαλε πλοκάμια μέσα από το σκάφος και την άρπαξε. Ο δαίμονας ήταν από τη μέση και πάνω σαν άνθρωπος και από τη μέση και κάτω σα χταπόδι, το πρόσωπό του δε το είδαμε. Αρπάζει λοιπόν την κοπέλα και την φέρνει με το κεφάλι στο καβάλο του(μη σκέφτεστε πονηρά!) όπου είχε ένα στόμα σα χταποδιού, αλλά με πολλά μικρά και κοφτερά δόντια!

Της δάγκωσε το πρόσωπο και τα δόντια άρχισαν να περιστρέφονται σα πριόνι. Η κοπέλα ούρλιαζε από τον πόνο και αίμα πεταγόταν παντού!.

Αφού έκοψε το πρόσωπο το πήρε με ένα πλοκάμι και μετά έφαγε την κοπέλα.

Μας εδειχνε μετά το δαίμονα μετά από καιρό. Πλησιάζει η κάμερα από πίσω του και σιγά-σιγά κάνει ζούμ στο κεφάλι του.

Ο δαίμονας τότε γυρνάει και βλέπουμε το πρόσωπό του!

Φοράει το πρόσωπο της κοπέλας σα μάσκα! Τα μάτια και το στόμα ήταν κλεισμένα με κάθετα ράμματα και το δέρμα είχε πρασινίσει, σα ζόμπι. Αυτός είναι και ο λόγος που ονομαζόταν "η κόρη", το πρόσωπο της κοπέλας!

Αφού είδα καλά το πρόσωπο,ξύπνησα.

Μετά πήγα στην τουαλέτα και δίψασα,όπως πάντα!

Σάββατο, Φεβρουαρίου 26, 2005

Ράδιο Τσιώμη Live!

Το ράδιο Τσιώμη σας προτείνει από το μενού των Μηλομελισσών(Applebees)
  • Μούσρουμ Στίκ Σκι..Σκι...Σκυλίτ!(Mushroom Steak Skillet)
  • Εναλλακτικά μπορείτε να δοκιμάσετε μια Φακίτα (Fajita).
  • Για επιδόρπιο : Τρελή Πίπα Μισσισιπή! (Missisipi Mud Pie)
  • Αν θέλετε ζάχαρη για τον καφέ σας, δεν έχει! Έχει μόνο φακελάκια που λένε Γκριλ & Μπάρ !(Τα φεκελάκια έχουν το λογότυπο του εστιατορίου: Applebees Neighborhood Grill & Bar)
Στο επόμενο γευσιγνωστικό μας ταξίδι θα σας προτείνουμε σπεσιαλιτέ από το Τσίκεν Μπάρ(Kitchen Bar)!

Και να θυμάστε : Είστε συντονισμένοι στο Ράδιο Τσιώμη, ο μόνος σταθμός που εκπέμπει 24 ώρες σε 3 σπίτια στη Θεσσαλονίκη και μέσω τηλεφώνου σε Βραζιλία και Ισπανία!

(Ράδιο Τσιώμη : οι 3 αδερφές Τσιώμη a.k.a Von Τσιώμη)

Τρίτη, Φεβρουαρίου 22, 2005

Άγχος? Γουατ ιζ "Άγχος"?

Από την αρχή του χρόνου έχω επαναπροσδιορίσει στο μυαλό μου την έννοια του άγχους. Βρίσκομαι κυριολεκτικά στα όρια μου και με λίγο ακόμα πίεση μπορεί και να τρελαθώ-όχι,λάθος,αυτό το'χω πάθει ήδη!- μπορεί και να κλατάρω-ναι,αυτό είναι! Δεν έχω πιεστεί εδώ και πολύ καιρό τόσο πολύ,τόσο ψυχολογικά όσο και αισθηματικά! Για να σας εξηγήσω την κατάσταση , πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι:

  1. Το εξάμηνο αυτό είχε 6 μαθήματα τα οποία είχαν όλα εργασίες, 2 είχαν απαλλακτική .
  2. Χρωστούσα 2μαθήματα με εργαστήρια.
  3. Δουλεύω(τον κόσμο).
  4. Έχω πάρει διπλωματική.
  5. Η Ευσταθία έφευγε αρχές Φεβρουαρίου και ήθελα να περάσω χρόνο μαζί της.

-Ε,καλά, θα μου πείτε,τι κάθεσαι και κλαίγεσαι και μάλιστα διαδικτυακά?
-Καλή παρατήρηση, θα σας απαντήσω!
-Συγνώμη γι'αυτό ξεκίνησες κοτζάμ blog και μας πρήζεις με mail και αηδίες?
-Καλά, δε θα το ξανακάνω!

Έλεγα να σας γράψω και αναλυτικά το ημερολογιακό πρόγραμμα που είχα από την αρχή του χρόνου, αλλά μετά τη στάση σας στον παραπάνω διάλογο αποφάσισα πως δεν το αξίζετε-να μάθετε!

Για να μην πολυλογώ, μάλλον δε θα πάρω πτυχίο τον Ιούνιο μιας και μάλλον κόπηκα σε 2 μαθήματα(αυτά που χρωστούσα). Δεν μπορώ να πω ότι λυπάμαι κιόλας, το να φοράς κουστούμι μέσα στον Ιούλιο με ντάλα ήλιο είναι λίγο πίκρα. Άσε που έτσι έχω καιρό να αδυνατίσω και να μου κάνει το κουστούμι που έχω από τον γάμο της Τάνιας!(Ωχ, δυνατά το έγραψα αυτό? Ελπίζω να μη το διάβασε κανείς!)


Για να αλλάξουμε θέμα, η Ευσταθία επιτέλους εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη, βρήκε ένα σπιτάκι και άρχισε να βολεύεται. Τα μαθήματα λέει είναι πολύ ενδιαφέρον και η πόλη πολύ όμορφη. Το μόνο κακό(όπως το δει κανείς) είναι ότι κάνουν μαύρο συνέχεια και παντού! Ακόμα και οι καθηγητές με τους φοιτητές! Εμείς με τους καθηγητές μας εδώ το μόνο πράγμα που κάνουμε μαζί είναι ......για μισό λεπτό, δεν κάνουμε και τίποτα μαζί εδω που το σκέφτομαι...μμμμ, περίεργο! Μήπως τελικά το να κάνεις κάτι, έστω και μάυρο, μαζί με τους φοιτητές είναι πιο παιδαγωγικό από το τίποτα?

Μέχρι την επόμενη φορά
Παραμένω
Μάρ....
Μισο-κλαταρισμένος και συμπιεσμένος

Κυριακή, Φεβρουαρίου 20, 2005

Η Αρχή

"Ένα ταξίδι χιλίων μιλίων ξεκινά με ένα απλό βήμα." έλεγε μια διαφήμιση και κάποιος σοφός πριν απ' αυτή.

Παραφράζοντας τα παραπάνω η έκφραση που ταιριάζει εδώ είναι
"Ένα blog χιλίων σελίδων ξεκινά με ένα απλό post."

Έπαψα να γράφω μεγάλα e-mail από τότε που γύρισα από τη Γερμανία ίσως επειδή η περιπέτεια δεν ξεχειλίζει όπως άλλωτε ή επειδή απλά βαριέμαι.

Με το blog αυτό θέλω να επικοινωνώ μαζί σας πιο συχνά και να καταγράψω τις σκέψεις μου, Αγαπητοί Φίλοι και Συγγενείς και λοιποί άσχετοι που κάποιο διαδικτιακό κύμα έφερε τη δικτυοσανίδα σας στο ξερονήσι του blog μου(Εδώ θα αφήσετε τα κόκαλα σας!Μπου-χα-χα-χα!).

Καλή εξερεύνηση στο λαβύρινθο του μυαλού μου,φροντίστε μόνο να έχετε μαζί σας φακό, γεμάτες μπαταρίες, τρόφιμα για 5 μέρες,αντηλιακό και δραμαμίνες(ειδικά δραμαμίνες!)

Παραμένω
Μάριος
Ναυαγός χωρίς ελπίδα στον ωκεανό γνώσης του διαδικτύου